Jeszcze o profesorze Brożku

Zapewne wielu z Was pamięta moje działania podejmowane w celu upamiętnienia postaci pochodzącego z Kaniowa profesora Mieczysława Brożka. Przypomnę, że był to słynny w Polsce i na świecie filolog klasyczny, autor przekładu m.in. "Antygony" i innych dzieł, wykładowca akademicki, niestrudzony popularyzator języka łacińskiego. Przeszedł także przez piekło obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau, skąd trafił zabrany wprost z uniwersyteckiej auli podczas "Sonderaktion Krakau". O Brożku pisałem m.in. w książeczce "Z Kaniowa rodem".

   Okazało się, że publikacja wywołała całkiem spory oddźwięk, nie tylko w kraju, ale także poza jego granicami. Jako pierwsza odezwała się pani Barbara, mieszkająca obecnie w Szczecinie, ale będąca absolwentką gimnazjum i liceum sióstr Prezentek w Krakowie - tam między innymi nauczał prof. Brożek. Właściwie na ślad publikacji trafiła przez wnuczkę - studentkę filologii klasycznej i dalszy kontakt nawiązaliśmy drogą mailową oraz pocztą tradycyjną. Pani Barbara napisała m.in.:

   Prof. Brożek uczył w latach 1945/46, 1946/47 i 1947/48 jedynie w gimnazjum i liceum sióstr Prezentek w Krakowie przy ul. św. Jana. Przez te 3 lata, aż do matury, klasa moja była b. nieliczna, gdyż początkowo uczęszczało 12 uczennic, następnie 8, a ostatecznie do klasy maturalnej tylko 4. Od samego początku profesor zawładnął naszymi sercami i umysłami i wzajemnie. Nazywałyśmy go między sobą " cudny Miecio". Był bardzo wymagający, lecz uroczy. Metody nauczania miał przedziwne, lecz skuteczne. Np. recytacji heksametru uczył nas przez rytmiczne ruchy taneczne. Gdy byłyśmy w IV klasie gimnazjum postanowił przygotować z naszą klasą przedstawienie, złożone z 2 inscenizacji (pewnie jego pomysłu): Arachne oraz Katylinę w senacie. Na to przedstawienie, które odbyło się w Kat. Filologii Klas. przy ul. Podwale, zaprosił wszystkich nauczycieli - łacinników, ze szkół krakowskich. Sala była pełna. Stroje i dekoracje zrobiłyśmy same, pod nadzorem Profesora. Sukces był pełny, a Profesor szczęśliwy. Taki występ był pewnie jedyny w swoim rodzaju. Niestety pozostał tylko w pamięci, gdyż wówczas nie było takiej mody na fotografowanie, jaka panuje dzisiaj. A szkoda. Poza nauczaniem Profesor interesował się również naszym życiem, na pauzach często rozmawiał z nami, dawał różne rady. Po opuszczeniu szkoły i po studiach, gdy wyjechałam z Krakowa, pisywałam do niego, a on odpowiadał. Na ostatni list już nie odpowiedział, nie miał sił, był obłożnie chory. Mam w domu fotografię zbiorową, pomaturalną. Gdyby to Pana interesowało prześle odbitkę. Profesor jest na niej. Z góry dziękuję za nieocenioną dla mnie książkę, napisaną przez Pana, którą wypatrzyła w internecie moja wnuczka Lila. A muszę dodać, że i ona uległa urokowi filologii klasycznej i właśnie w tym roku obroniła na 5 pracę licencjacką.

Prof. Mieczysław Brożek (u samej góry), grono pedagogiczne i maturzystki gimnazjum i liceum sióstr Prezentek w Krakowie

   Uzupełnieniem maila był bardzo obszerny list, gdzie te wspomnienia zostały rozwinięte. Warto zacytować chociaż fragmenty: Profesor był swoim uczennicom oddany jak nikt inny. Podczas przerw nigdy nie przebywał w pokoju nauczycielskim, tylko podchodził do nas (po nasze okno na korytarzu szkolnym) i rozmawiał z nami na przeróżne tematy często dyskutując, dając rady, także nieraz karcąc. Interesował się naszymi problemami rodzinnymi, a nieraz także opowiadał o swoich dzieciach. Najwięcej o córeczce Meni (tak ją nazywał), którą bardzo kochał. Zdarzyło się nam, że zachorował i dość długo nie przychodził do liceum. Kupiłyśmy więc bukiet kwiatów i poszłyśmy go odwiedzić (na ul. Warszawską). To miała być niespodzianka. Profesor leżał w łóżku i gdy żona Mu powiedziała, że przyszłyśmy i zaprosiła nas do pokoju, gdzie leżał, był bardzo ucieszony ale też wyraźnie skrępowany swoim stanem, więc nie przebywałyśmy długo, rozumiejąc sytuację.

   W liście znalazł się także opis pogrzebu Profesora, jego prywatny list, praca autorstwa wnuczki p. Barbary, a także zamieszczone powyżej zdjęcie. Bardzo dziękuję pani Barbarze, zebranie świadectw o życiu i dziełach Profesora jest dla mnie cenne - z wiadomych względów znam Go tylko z dostępnych opracowań.

  Okazało się, że na tym nie koniec. Nawiązałem kontakt z narzeczoną jednego z synów Profesora, mieszkającego obecnie za granicą. Być może uda się porozmawiać z panem Brożkiem osobiście lub mailowo, zatem otwiera się szerokie pole do dalszych badań. Bardzo bym chciał, aby w Kaniowie i całej gminie Bestwina nasz wybitny rodak stał się bardziej znany. Zasługuje na to ze wszech miar. Forma upamiętnienia jest sprawą do dyskusji, ale na pewno będę miał ją na uwadze.