Pozytywna akustyczna fala

 Oto archiwalny wywiad, który kiedyś przeprowadziłem z  Piotrem Mireckim (na zdjeciu drugi od prawej), wokalistą i gitarzystą zespołu „Dzień Dobry”. Piotr pochodzi z Kaniowa i często gości w naszej gminie, przybywając tutaj także z koncertami. Zgodził się odpowiedzieć na kilka pytań.

SL: Mamy jeszcze ostatnie dni okresu świąteczno – noworocznego, powiedziałbym kolędowego. Dla Waszego zespołu to zapewne pracowity czas? (wywiad był przeprowadzany zimą)

Piotr Mirecki: Właściwie jeździmy po całym kraju, jesteśmy zapraszani w różne zakątki. Największą salą, w której graliśmy ostatnio, była Sala Kongresowa w Warszawie, a znaleźliśmy się tam z okazji koncertu pamięci poświęconemu Markowi Grechucie. W związku z wygranym festiwalem „Korowód” często występujemy z gwiazdami różnorodnej muzyki – Arturem Gadowskim, IRĄ, Zbigniewem Wodeckim, Krystyną Prońko, ale także sami. I nawet bez towarzystwa gwiazd mamy pełne sale. Jesteśmy chętnie przyjmowani, a ludzie dowiadują się o nas z różnych źródeł. Przychodzą praktycznie wszystkie grupy wiekowe. To nie jest może muzyka rockowa, ale na pewno „szalona”, żywiołowa, z bogatym instrumentarium. Coraz częściej stawiamy na własny repertuar.

S.L. Gracie nie tylko komercyjnie, lecz również charytatywnie. Przykładem tego może być koncert w Teatrze Polskim w Bielsku – Białej na rzecz niewidomego Przemka.

P.M. Koncert dla Przemka był również w kościele naprzeciwko Szpitala Wojewódzkiego. Tam wystąpiliśmy wspólnie z Krystyną Prońko i Anną Treter. Oczywiście chętnie pomagamy kiedy tylko możemy.

S.L. Z pewnością wracacie do Waszych korzeni. Tutaj wszystko się zaczęło, w Twoim wypadku akurat w Kaniowie...

P.M. Mój zakres fascynacji jest bardzo szeroki! I prawda, że wszystkie pasje dane mi było rozwijać najpierw w Kaniowie. To sport, książki popularnonaukowe i oczywiście muzyka. Wspominam wspaniałą grupę oazową. Było to tak, że odchodził Tomek Kądziołka i dziewczyny z klasy poprosiły mnie, bym pomógł im grać i śpiewać podczas Mszy Świętej. Od tamtego momentu grałem regularnie, organizowaliśmy muzyczne spotkania modlitewne i frekwencja na nich była spora. Mieliśmy bardzo dużo prób i nie ukrywam, byłem tu wymagający dla siebie i innych. Potem powstał religijny zespół „Vertigo”, zauważany i nagradzany na wielu festiwalach.

S.L. A w jakich okolicznościach narodził się zespół „Dzień Dobry”?

P.M. To wynik współpracy kilku już bardziej doświadczonych muzyków – mnie, ks. Stanisława Joneczki, Janka Stachury i Krzysztofa Maciejowskiego. We współpracę weszliśmy w 2000 roku, ale najpierw były to jedynie nieśmiałe próby. W każdym razie patrzyliśmy przede wszystkim na ludzi, bo muzyka to nie tylko dźwięki, ale pewna przyjaźń, „iskrzenie”, „kompatybilność”.

S.L. Na Waszej stronie znalazłem określenie „Pozytywna akustyczna fala”...

P.M. Tak, bo właściwie wszyscy pytali nas: „Co tak naprawdę gracie?” To ciężka sprawa, by określić ten styl, bo myślimy bardzo szeroko! Nie chcemy się zaszufladkować w granicach tzw. „poezji śpiewanej”. Piszemy bardzo poetycko, ale unikamy stereotypowego spojrzenia na ten dość niszowy gatunek. Gdy się spotkaliśmy, postawiliśmy sobie za cel nie pozostawianie nikogo obojętnym. Muzyka powinna wywoływać emocje, ale w sensie pozytywnym. Nawet gdy człowiek się dzięki tej muzyce wzrusza, to dlatego, że poczuł pewną nutkę piękna, a nie przygnębienie. I to działa, bo gdy ludzie wychodzą po koncercie, to sami dają nam do zrozumienia, że piosenki dalej „chodzą im po głowie”. Czyli jest pozytywnie, „falowo” i zgodnie z przywołanym hasłem akustycznie, bo używamy tylko instrumentów akustycznych.

S.L. Jak rozwijał się Wasz zespół?

P.M. Powstaliśmy, jak już mówiłem w roku 2000, początkowo pod nazwą „Jubileum”, przemianowaną następnie na „Przyjaciele”, a od 2004 r. na obecne „Dzień Dobry”. Pod tym szyldem działamy aktualnie i realizujemy wszelkie projekty. Nie mamy ściśle określonego podziału na funkcje, bo np. słowa piosenek układam nie tylko ja, ale również Krzysztof Maciejowski. Piszemy poza tym dla przeróżnych instytucji, Krzysiek robi to dla teatru i innych zespołów muzycznych, jest realizatorem dźwięku. Mi zdarzyło się pisać m.in. dla „Piwnicy pod Baranami”. Wspólnie robimy aranżacje, staramy się by piosenki miały dobry odbiór. Nie mam ulubionego utworu, chcę by wszystkie się podobały. Chociaż wiadomo, że preferencje co do stylu bywają różne, ja np. uwielbiam flamenco (doszkalałem się w tym zakresie u Michała Czachowskiego), fingerstyle, muzykę Stinga... i można wymieniać w nieskończoność. Na pewno nie stoję w miejscu, ciągle eksperymentuję.

S.L. Ile płyt wydaliście do tej pory?

P. M. Jak na razie dwie. Chociaż pierwsza, wielkopostna, nie jest ujęta na naszej stronie internetowej, bo nie jesteśmy zespołem typowo religijnym. Fakt, często gramy i lubimy taką muzykę, ale w branży pokutuje wiele stereotypów i pojawia się problem „zaszufladkowania”. Druga to płyta z kolędami. Teraz mamy już nagraną trzecią płytę „Dzień dobry panie Marku” poświęconą Markowi Grechucie. Będzie się składała z dwóch części: pierwsza to utwory samego Grechuty w nowych aranżacjach, a nowa to już kompozycje wyłącznie nasze. Płyta nie jest jeszcze wydana, chcemy podpisać jak najkorzystniejszy kontrakt z wydawcą i odpowiednio wypromować krążek. Ludzie, który nam bardzo pomagają w takich sprawach „administracyjnych” i finansowych  to m.in. Zdzisław Potempa oraz Krzysztof Pacyga, którym jesteśmy niezwykle wdzięczni. 

Kalendarz naszych występów można śledzić na stronie www.dziendobry.net.pl. Oprócz tego udzielamy się indywidualnie. Dla mnie dużym zaszczytem jest trasa ze Zbigniewem Wodeckim.

S.L. Czego życzycie naszym czytelnikom?

P.M. Tego czego sobie! Dużo pozytywnej energii i radości, pokoju, który można znaleźć i poczuć we własnym wnętrzu. Realizacji własnych planów choćby w części. Aby wciąż towarzyszyła nam ochrona Opatrzności.

 

(zdjęcia pochodzą z archiwum Zespołu)