O teatrze greckim uczymy się do znudzenia na licealnych lekcjach języka polskiego i historii - spotykamy się wtedy z pojęciami takimi jak orchestra, skene, proskenion, epeisodion, stasimon, eksodos, zasada trzech jedności, poznajemy dzieła Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa. Tylko czy poza szkolnymi formułkami chcemy dowiedzieć się o teatrze czegoś więcej? A przecież dla starożytnych teatr był częścią codzienności, jak dla nas telewizja czy internet. Tam bawili się, znajdowali odpowiedzi na życiowe pytania, przeżywali katharsis. Biedni i bogaci odwiedzali teatry podczas świąt czy pobytu w miejscach poświęconych bogom - i kamienne świadectwa przywiązania Greków do muz Talii i Melpomene przetrwały po dziś dzień.
Teatr w Epidauros (a właściwie w miejscowości Ligurio w gminie Epidawro) mieści się niedaleko stanowiska archeologicznego - sanktuarium Asklepiosa. Było to coś w rodzaju starożytnego szpitala - sanatorium, gdzie chorzy z całej Hellady szukali uzdrowienia. Często polegało to po prostu na zasypianiu i oczekiwaniu na objawienie się Asklepiosa we śnie. Jak wiadomo, każde sanatorium to małe miasteczko potrzebujące infrastruktury dla kuracjuszy i gości, a w przypadku Epidauros jeszcze pielgrzymów. Znajdujemy więc m.in. świątynię bóstwa, propyleje, abaton (sypialnię dla pacjentów), gimnazjon z palestrą, dobrze zachowany stadion i właśnie teatr zbudowany przez Polikleta Młodszego w 300 r. p.n.e..
Widownia teatru posiada aż 52 rzędy siedzeń w dwóch kondygnacjach po 32 i 20, co daje miejsce dla ok. 14 tys. widzów. Przetrwała ona w doskonałym stanie dzięki temu, że przez setki lat była schowana pod warstwą ziemi i odsłonięto ją dopiero w XIX w. Z każdego miejsca na widowni bardzo dobrze słychać wszystko, co mówią aktorzy - akustykę łatwo sprawdzić klaszcząc w dłonie i potwierdziłem to osobiście. Sztuki słynnych antycznych klasyków wystawiane są w Epidauros i współcześnie, przy okazji różnorakich przeglądów czy festiwali, a więc jeśli będziemy mieli szczęście, obejrzymy sobie "Antygonę" lub "Króla Edypa" dokładnie tak samo, jak czynili to starożytni Grecy.
Wizyta w Epidauros była dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem, ponieważ żaden rysunek, żadna fotografia w książce nie odda ogromu obiektu - wznoszonego przecież bez użycia dźwigów, koparek i spychaczy. Bloki kamienne z których zbudowano teatr nie należą do najmniejszych i nawet współcześni budowlańcy mogliby się wiele nauczyć!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz