Wikingowie, zgodnie z obrazem przedstawionym przez popkulturę kojarzą się głównie z krwiożerczymi wojownikami łupiącymi spokojne, nadmorskie osady. Nieodłącznymi atrybutami takiego diabła w ludzkiej skórze muszą być oczywiście topór i rogaty hełm. Tyle stereotyp. A rzeczywistość? No cóż, jest o wiele bardziej złożona, gdyż epoka wikingów a właściwie Normanów to około 250 lat (800 - 1050 n.e) i bogata spuścizna architektury, szkutnictwa, metalurgii a także piśmiennictwa. Słynne hełmy z rogami są oczywiście dziewiętnastowiecznym wymysłem przydatnym w inscenizacjach wagnerowskich oper, choć niektórzy uważają, że takowe czasami wykorzystywano do celów ceremonialnych. Będąc w Danii, odwiedziłem dwa związane z wikingami miejsca - cmentarzysko Lindholm Høje oraz miejscowość Jelling.
Lindholm Høje położone w Jutlandii, niedaleko Aalborga, jako stanowisko pochówku wikingów funkcjonowało przypuszczalnie do XI wieku n.e. Odnaleziono około 700 grobów, najczęściej oznaczonych głazami pogrupowanymi w kształt łodzi. Archeolodzy natknęli się ponadto na pozostałości wioski, kamienie runiczne czy też biżuterię.
Więcej trzeba napisać o Jelling, pełniącym niejako rolę kolebki państwowości duńskiej. W mieście tym znajdziemy kurhany grobowe, kościół luterański jak również dwa duże kamienie runiczne. Pierwszy kamień został postawiony przez pierwszego króla Danii Gorma Starego, natomiast drugi - przez jego syna Haralda Sinozębego (od jego przydomka wzięła nazwę technologia Bluetooth). Napisy odpowiednio brzmią: Król Gorm stawia ten nagrobek swojej żonie Tyrze, pani Danii oraz Król Harald zlecił postawienie tego pomnika dla Gorma, swego ojca, i
Tyry, swojej matki – ten Harald, który rządził Danią i całą Nordią i
który uczynił Duńczyków chrześcijanami. Wikipedia podaje, że drugi kamień nazywa się często „świadectwem chrztu Danii”. Umieszczona na
nim płaskorzeźba drukowana jest dziś na wewnętrznej stronie okładki paszportów duńskich.
Kościół w Jelling pochodzi z 1679 r., odbudowany został po pożarze poprzedniej, romańskiej świątyni. Pod posadzką złożono prawdopodobne szczątki Gorma Starego, grób został oznaczony charakterystycznym, srebrnym zygzakiem.
Dwa wielkie kurhany po jednej i po drugiej stronie kościoła kryją w sobie komorę grobową (kurhan północny) oraz.. nic (kurhan południowy). Przypuszczalnie drugi kopiec usypano jedynie jako pomnik, w odróżnieniu od pierwszego, w którym naukowcy odkryli trumnę i kilka drobnych przedmiotów. Średnica kurhanów wynosi ok. 70 m., zaś oryginalna wysokość to ok. 10 m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz